Marek Jurek - 100 godzin samotności albo rewolucja październikowa nad Wisłą

Aborcjoniści zaatakowali orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego w obronie prawa do rodzenia się niepełnosprawnych dzieci zaraz po jego ogłoszeniu, w czwartek 22 października. Władza natomiast zamilkła. Przywódcy państwa znikli nawet z „Wiadomości" TVP (...)

Kto dał hasło do ataków na kościoły i aborcyjnych rozruchów jesienią RP 2020? Dlaczego reakcja władz była tak bierna? O co chodzi Jarosławowi Kaczyńskiemu? Odpowiedź na te pytania, a także opowieść o tym, jak opozycja i liberalne media zalegalizowały autentyczną mowę nienawiści i przebiły wyobrażalny pułap cynizmu – stanowi treść „100 godzin samotności".

Trudno o książkę bardziej przenikliwą, roztropną i odważną, niż „100 godzin samotności" Marka Jurka. Widać w niej nie tylko sprawne pióro wytrawnego publicysty, ale, co być może jeszcze bardziej cenne, dojrzałość i, nie waham użyć nieco już staroświeckiego określenia, mądrość człowieka, który poznał politykę tak polską jak europejską od podszewki. To jednak nie jest książka polityczna, chyba, że przez politykę rozumieć nie jak to jest dzisiaj układ gier, intryg i interesów, ale troskę o dobro wspólne. Przede wszystkim są to rozważania o stanie ducha chrześcijańskiego. Gorzkie, często pełne goryczy, ale bez rozpaczy. Można tam znaleźć prawdziwe perły, jak ta, gdy Marek Jurek, porównując zaangażowanie lewicowych polityków we wspieranie rewolucji i postawę prawicowych pisze o tych drugich, że „cywilizacja chrześcijańska dla liderów >>centroprawicy<< to jedynie gasnący nastrój ich wyborców." Nic dodać, nic ująć. Kto chce zrozumieć obecny triumf rewolucyjnej woli musi „100 godzin samotności" przeczytać. Więcej. Kto chce szukać lekarstwa na ten triumf też musi po tę książkę sięgnąć. Lektura prawdziwie obowiązkowa.

Paweł Lisicki

***
O „wojnach cywilizacyjnych”, „poprawności politycznej” i oporze cywilizacji chrześcijańskiej w ciągu ostatnich lat napisano i wydano u nas sporo książek – ale nie ma wśród nich nic takiego jak Sto godzin samotności Marka Jurka. Autor, od początku swej aktywności publicznej wierny zasadzie, że cywilizacja życia zasługuje na swoją politykę, daje nam studium polityczne tego, co w ciągu ostatnich miesięcy i lat działo się w politycznym wymiarze kwestii prawa do życia. (...)
Otrzymujemy książkę, która naświetla zaniechania i szanse, stawkę i straty, potencjały i obciążenia obecne głównie w politycznym wymiarze aktualnego aktu sporu o prawo do życia nienarodzonych. Tytułowe „sto godzin samotności” jest nazwą długiego niezręcznego milczenia obozu władzy po tym, jak kredytowany przezeń Trybunał Konstytucyjny wyręczał partię rządzącą w potwierdzeniu nienaruszalności prawa do życia, gwarantowanego przez Konstytucję RP. Niezręczne milczenie władzy – która unika odpowiedzialności i na różne sposoby rozzuchwala milczeniem libertyno-bolszewię. (...) Jedną z nauk Stu godzin samotności jest myśl, że kryzys dzisiejszej „postrepublikańskiej demokracji medialno-masowej” polega na tym, iż politycy „dobro publiczne uważają za abstrakcję, a władzę za konkret”, zaś społeczeństwa są przyuczane do tego, żeby politykę traktować głównie jako kibicowską strefę „przeżywania zbiorowych emocji”. Sądzę, że czytelnik tej książki może wraz z każdą jej stroną pogłębiać odkrycie tego, że istnieje inny sposób widzenia tych spraw, a opinia katolicka powinna być rzecznikiem osobistej odpowiedzialności – polityków i wyborców – bardziej za dobro publiczne niż za samo piastowanie władzy.

Paweł Milcarek

Marek Jurek (ur. 1960) publicysta, historyk, tłumacz. Autor książek „Reakcja jest objawem życia", „Dysydent w państwie PO-PiS", „Niekończąca się afera ETPC". Tłumaczył Charles'a Maurrasa i Jeana Madirana. Współzałożyciel magazynu „Christianitas". Przez wiele lat czynny polityk. Współzałożyciel Ruchu Młodej Polski, pierwszej formacji konserwatywnej inteligencji katolickiej, współtworzącej opozycję antykomunistyczną w czasach PRL. Po odzyskaniu niepodległości m.in. przewodniczący Krajowej Rady RTV, marszałek Sejmu RP, poseł do Parlamentu Europejskiego. Przewodniczący Rady Politycznej Zjednoczenia Chrześcijańsko-Narodowego, wiceprezes Prawa i Sprawiedliwości oraz założyciel i prezes (do 2018) Prawicy Rzeczypospolitej. Laureat nagród – „Gazety Polskiej", Sługi Bożego Jerzego Ciesielskiego, Antona Neuwirtha (na Słowacji), Giuseppe Sciacca (we Włoszech).