Richard M. Weaver - Idee mają konsekwencje
Zadzwoń i zamów: 34 307 08 88
Zwrot do 14 dni
Idee mają konsekwencje to najważniejsza książka amerykańskiej myśli konserwatywnej XX wieku, która przyczyniła się odbudowy amerykańskiego ruchu konserwatywnego po II wojnie światowej. Richard M. Weaver głosi w swym dziele tezę o głębokim kryzysie cywilizacji Zachodu i dokonuje wszechstronnej analizy przyczyn tego upadku, przedstawiając jego symptomy oraz bliższe i dalsze konsekwencje.
Weaver ponad 50 lat temu głosił tezę o kryzysie wewnętrznym cywilizacji zachodniej, jako głównej przyczynie jej rozpadu. Wszelkie wymienione przez niego symptomy rozpadu uległy w ciągu kilkudziesięciu lat znacznemu nasileniu.
Zalegalizowaliśmy – od czasów Weavera – pornografię, aborcję, rozwody, homoseksualizm; jesteśmy w trakcie legalizowania eutanazji, małżeństw homoseksualnych, adopcji dzieci przez nich. Oddziaływanie radia, telewizji i masowej prasy, krytycznie oceniane przez Weavera, wzrosło niepomiernie; kryzys muzyki (jazz) przybrał nowe formy (rap); sztuka już całkowicie rozmyła się w dowolności. To, co Weaver określił jako prymat materii i natury nad transcendencją i kulturą, jest dziś w znacznie większym stopniu oczywistością, aniżeli kilkadziesiąt lat temu. Wizja Aldousa Huxleya opisana w Nowym wspaniałym świecie powoli staje się faktem.
Richard M. Weaver (1910-1963), filolog i myśliciel konserwatywny. Tytuł magistra zdobył na Uniwersytecie Vanderbilt (1934), gdzie związał się z tamtejszym konserwatywnym środowiskiem agrarystów, zwłaszcza Johnem Crowe Ransomem. W 1943 roku obronił pracę doktorską w Louisiana State University pt. The Confederate South, 1865-1910: A Study In The Survival of a Mind and Culture. W rok później przeniósł się na University of Chicago, gdzie pracował jako profesor literatury angielskiej aż do przedwczesnej śmierci w 1963 roku. Jego najważniejsze dzieło, Idee mają konsekwencje, wywarło wpływ na takich myślicieli jak: Russell Kirk, William Buckley, Frank S. Meyer, a także na amerykańskich polityków: Barry’ego Goldwatera i Ronalda Reagana, którzy wielokrotnie odwoływali się w swojej działalności do tez Weavera.