Huzarzy. Opowieści ku pokrzepieniu serc - Jean Raspail

Co znajdziemy w publikacji?

Jean Raspail popularność zdobył w głównej mierze za sprawą swoich wspaniałych powieści. Dzięki niniejszej książce mamy szanse poznać go także w roli autora niesamowitych opowiadań, które upubliczniano na przestrzeni kilkudziesięciu lat. Ostatecznie duża ich część została opublikowana we Francji w dwóch częściach: „Huzarzy” z roku 1982 oraz „Bębny pośród śniegów” z roku 2002. W polskiej edycji po raz pierwszy mamy okazję spotkać je wszystkie razem.

Latami pojawiały się niczym komety. Świeciły przez chwilę intensywnym światłem, by moment później zniknąć przyćmione wielkimi powieściami – a to „Obozem Świętych”, a to „Pierścieniem Rybaka”. Dla autora jednak nadal pozostawały niezwykle ważne. Napisał on nawet kiedyś, że za parę z nich oddałby przynajmniej połowę swoich powieści. Wszystkie jego niesamowite opowiadania znalazły się właśnie w tym zbiorze. Opowiadania te w fantastyczny sposób ukazują różnorodność zainteresowań, niebywałą erudycję oraz dar literacki, który stanowił znak rozpoznawczy jego pisarstwa.

Warto zwrócić uwagę na to, że w jego dorobku twórczym bohaterowie oraz wątki krzyżują się i dopełniają – to umożliwia jego czytelnikom za sprawą opowiadań, których wcześniej nie znali, dojść do jeszcze głębszej interpretacji wcześniej znanych tekstów. „Oczy Ireny” przybliżają Siedmiu jeźdźców, „Król zza morza” rozwija Sira, a do tego wszystkiego idealnym uzupełnieniem okazują się opowiadania – chociażby „Złoty klucz”, który zgłębia wątki przedstawione w „Pierścieni rybaka”. Opowiadanie to posiada niezaprzeczalnie charakter autobiograficzny, pewnego rodzaju testament Raispaila opisujący śmierć pisarza – trzeba przyznać, że wypełnił on zapisy w nim się znajdujące co do joty. Aż do ostatniego tchnienia w artykułach, konwersacjach, wywiadach, czy wznawianych książkach był aktywnym obrońcą wszystkich kwestii, którym poświęcił swoje życie. W pewien symboliczny sposób zamykał to jego pogrzeb, który miał miejsce w kościele św. Rocha w Paryżu – w miejscu rozegrania się ostatniej walki antyrewolucyjnego powstania, w której trzystu rojalistów pod przywództwem Louisa Théveneta zginęło pod ostrzałem żołnierzy Napoleona Bonaparte. Wydarzenie to z niebywałą dokładnością autor opisał w dziele „Na królewskim szlaku” – to tylko utwierdza nas w przekonaniu, że wyobraźnia Raspaila graniczyła z umiejętnością widzenia pewnych spraw wcześniej i klarowniej niż w przypadku zwykłych śmiertelników.

Kilka słów od autora:

Są tu teksty, na których szczególnie mi zależy. Niektóre z nich, jak Złoty klucz czy Ataulf, król Wizygotów są mi bardzo bliskie. Wiem, że moi czytelnicy tworzą coś w rodzaju wielkiej rodziny. Może będą szczęśliwi, mogąc mnie poznać w ten sposób nieco lepiej. Najbardziej lubię opowiadanie Bębny pośród śniegów, w którym książę G. bawi się moimi marzeniami z dzieciństwa. Także wśród śniegów rozgrywa się akcja Huzarów z Katlinki – po pięćdziesięciu latach odnajdują się tam zaginieni francuscy żołnierze. Dwa ostatnie opowiadania zawierają raczej refleksje nad współczesnością. Ubawiłem się setnie, pisząc Dziwną wyprawę…, bo fikcja jest najlepszym sposobem traktowania tematów drażliwych. Co się tyczy Przekazania władzy (moja wrodzona skromność trochę cierpi), nadal napawa mnie ono dumą i radością.