Słuchaj, synu, nauk mistrza... Duchowość benedyktyńska krótko i przystępnie

W mediach panuje prosta zasada: krótko i przystępnie... Treść, która przekracza określone normy, w jakiś sposób przytłacza i staje się mało atrakcyjna. W pośpiechu przelatujemy przez słowa-klucze, czasami zatrzymując się na dłużej. Nie mam na to czasu. Pęd życia wymaga wyrobienia określonej normy. Zazdrościmy tym, którzy mogą sobie pozwolić na luksus powiedzenia: nigdzie mi się nie śpieszy.

Z literaturą religijną jest odwrotnie. Ona nie akceptuje pośpiechu, tym bardziej wyrabiania sobie opinii w danym temacie na podstawie jednej książki. Świat nie jest czarno-biały. Skala szarości pozwala na obiektywizm.

W naszych wydawniczych działaniach w świecie Internetu, często dzielimy się z czytelnikami krótkimi fragmentami, aby zachęcić do sięgnięcia po więcej... powiedzmy, coś w rodzaju benedyktyńskich motywatorów, które spełniają zasadę krótko i przystępnie. Zdajemy sobie sprawę, że niektóre osoby poprzestaną na wczytaniu się w tekst na zdjęciu opublikowanym na Facebooku. Trudno. Naszym założeniem są adresaci, którzy szukają. Początkowo przez zapoznanie się, aż do sięgnięcia po cały tekst. I tak od kilku zdań, które zaintrygowały czytelnika, rozwija się cała sieć zależności, a wszystko po to, aby wyrobić sobie rzetelne zdanie na dany temat.

Udostępniamy poniższe motywatory, aby jeszcze bardziej usprawnić proces zapoznawania się z duchowością benedyktyńską i z tym, co 1500-letnia tradycja, w słowach współczesnych pisarzy, ma do zaoferowania. Znajdziecie tutaj autorów, których treści publikowaliśmy na stronach internetowych i w mediach społecznościowych. Podobnie jak publikacje Jak żyć według Ojców Pustyni? oraz Osiem rodzajów złego życia, i ta książka jest tylko urywkiem większej całości. Zebrane tutaj refleksje mają nadać kierunek i zachęcić do poszukiwania dalej...

Człowiek przez Boga wybrany, jeśli zaczyna myśleć naturalistycznie i „poprawiać Pana Boga", przechodzi tym samym do obozu Bożych przeciwników jako zawada dla rozwoju planu Bożego / Augustyn Jankowski OSB /

Modlitwa Jezusowa nie może zakończyć się tylko i wyłącznie na mechanicznym powtarzaniu formuły. Ona ma prowadzić modlącą się osobę w głąb, do spotkania z Bogiem. To trwanie w Obecności, w ciszy, gdzie słowa już zanikają, nazywamy modlitwą serca / Brunon Koniecko OSB /

Chrystus pragnie być z nami w tym ziemskim życiu jako współczujący. Nie zamierza chronić nas od cierpienia i bólu. Ostrzega przez nie, byśmy nie tracili z oczu doświadczenia Jego pięknej miłości do nas. Ta miłość, na którą wskazuje, to najlepszy pomysł na życie na ziemi / Jan Paweł Konobrodzki OSB /

Szukać Boga jest to dążyć wprost do celu ostatecznego, jest to porzucić wszystko, co niedoskonałe i drugorzędne, a zająć się jedynie tym, co najważniejsze / Karol van Oost OSB /

Musimy nabrać silnego przekonania, mieć pewność, że Kościół - TO MY. Jesteśmy jego częścią, a więc jesteśmy za niego odpowiedzialni. Krytykując Kościół, siebie krytykujemy, ciesząc się Kościołem, sobą się cieszymy... / Leon Knabit OSB /

A te wstępy... Kiedyś w „Więzi" była wypowiedź pewnego znanego kapłana, o tym, jak boli go Msza św. „bez mystagogii". Otóż trudno mi wyrazić, jaką ulgą jest dla mnie właśnie Msza św. bez: bez tych wszystkich dodatków i improwizacji, bez długiego wstępu, w którym celebrans opowiada wiernym, co im odczyta za chwilę - chyba po to, żeby przez Kyrie i Gloria przepłynęli, myśląc o czym innym; Msza św., w której prostota i piękno liturgii nie giną pod tym wszystkim, co celebrans ma do powiedzenia / Małgorzata Borkowska OSB /

Zło musi zmobilizować do większego dobra. Jeżeli widzisz zło, widzisz słabość, to nie krytykuj, nie lamentuj, ale zabierz się. Możesz pomóc. Może nie bezpośrednio, to pośrednio, modlitwą, pokutą / Piotr Rostworowski OSB / EC /

Jeśli modlitwa staje się dojrzała, to traci ona dla nas znaczenie, ponieważ najważniejszy staje się Bóg. To trochę jak z oddychaniem: oddycham po prostu, nie myślę o tym ciągle, tylko po prostu oddycham, bo bez tego nie jestem w stanie żyć. Analogicznie: modlę się, ale nie myślę już o tym, tylko skupiam się na Bogu, nie na sobie i swojej modlitwie / Szymon Hiżycki OSB /

Przebaczenie z naszej strony jest warunkiem koniecznym uzyskania Bożego przebaczenia. Brak przebaczenia ze strony Boga nie jest karą, ale brak przebaczenia z naszej strony oznacza, że nie ma w naszym sercu miejsca na miłość, która jest istotą życia Bożego. Brak przebaczenia z naszej strony uniemożliwia nam uzyskanie go od Boga i wejście w komunię miłości. Dlatego aby osiągnąć życie w królestwie Bożym, musimy sami przebaczyć winy innych / Włodzimierz Zatorski OSB /