Koronka szkaplerzna do Najświętszej Maryi Panny

Co znajdziemy w książce?

Publikacja stanowi syntezę Męki Pańskiej z kontemplacjami na temat Radości i Boleści Matki Bożej, tym samym jednocząc tajemnice Krzyża Chrystusa z tajemnicą Szkaplerza Świętego i przyodziania szaty Maryi.
Równocześnie Koronka stawia pewien wymóg względem Braci i Sióstr w Szkaplerzu św., by dodali oni poznanie i cnotę do swej pobożności i wiary. W ten oto sposób proszą oni za pomocą tej modlitwy o uwolnienie od siedmiu grzechów głównych, stanowiących obraz starego człowieka. Grzechy te winien bowiem każdy z nas poprzez pokute i szczerą skruchę z siebie zedrzeć. Właśnie o to się modlimy, w momencie przywdziewania habitu zakonu: „niech pan zedrze z ciebie starego człowieka…”. W tym samym czasie błagamy także o dostąpienie siedmiu cnót, które stoją w opozycji do wad głównych – w ten oto sposób podejmujemy się pracy nad swoją duszą, aby stać się podobnymi do Pana Jezusa pokornego i spokojnego. Są to w końcu cnoty człowieka nowego, który zrodził się z Ducha Świętego w prawdziwej świętości i sprawiedliwości. W momencie wyrażania przez nas prośby o siedem darów Ducha Świętego, niezbędnych do pełnego prowadzenia życia chrześcijańskiego, Koronka stawia nas w sytuacji głębokiego życia w modlitwie i pogrążenia się we wzniosłej kontemplacji. W Koronce dostrzec można zatem trzy okresy życia duchowego: oczyszczenie (wyzbycie się wad), oświecenie (nabycie cnót) i jednoczenie (kontemplacja i miłość).