Promocja Tygodnia
oszczędż
65 zł
Ignacy Chrzanowski, Władysław Konopczyński - Życiorys Romana Dmowskiego
11314
Zadzwoń i zamów: 34 307 08 88
Zwrot do 14 dni
Dostawa od 9.90 zł?Sposób dostawy Czas realizacji* Koszt InPost Kurier 5-7 dni Od 9,90 zł InPost Kurier (pobranie) 5-7 dni Od 14,90 zł Paczkomaty 5-7 dni Od 11,50 zł Paczkomaty (pobranie) 5-7 dni Od 14,90 zł Kurier DPD 5-7 dni Od 14,00 zł Kurier DPD (pobranie) 5-7 dni Od 16,90 zł Odbiór osobisty 5-7 dni - Kurier DHL / Fedex 7-11 dni Zal. od wagi paczki
Zwięzły życiorys wielkiego męża stanu, autorstwa dwóch wielkich historyków. Tekst pierwotnie ukazał się jako hasło w Polskim Słowniku Biograficznym, t. V, Kraków 1939-1946.
Nota o autorach
Ignacy Chrzanowski (1866-1940) — historyk literatury polskiej. Autor słynnej Historii literatury niepodległej Polski. 1910-1931 prof. Uniwersytetu Jagiellońskiego, w 1931 przeniesiony na emeryturę po podpisaniu protestu w sprawie brzeskiej i działalności w Obozie Wielkiej Polski. 1896 — członek Ligi Narodowej. Od 1936 profesor honorowy. Od 1906 członek PAU. Dr honoris causa Uniwersytetu Jagiellońskiego i Uniwersytetu Poznańskiego. W 1939 aresztowany przez hitlerowców, zmarł w obozie koncentracyjnym w Oranienburgu. Przedmiotem badań Chrzanowskiego była problematyka ideowa literatury polskiej, w tym szczególnie funkcje moralne i patriotyczne. Przyjaźnił się z Romanem Dmowskim, czego dowodzi ich liczna korespondencja. Autor (wspólnie ze Stanisławem Kozickim) pierwszej biografii Romana Dmowskiego, która została opublikowana dopiero w książce Mariusza Kułakowskiego Roman Dmowski w świetle listów i wspomnień, t. I (Londyn 1968).
Władysław Konopczyński (1880-1952) — historyk, wydawca, polityk narodowy. Od 1917 roku prof. Uniwersytetu Jagiellońskiego; 1922 — członek PAU. W latach 1935-1949 redaktor Polskiego słownika biograficznego. Głównym przedmiotem jego badań były dzieje polityczne i ustrojowe Polski XVII i XVIII wieku. Jedną z jego najbardziej znanych prac są Dzieje Polski nowożytnej (1936). Członek Ligi Narodowej od 1915 r. W 1939 wraz z innym profesorami UJ aresztowany i wywieziony do Sachsenhausen. Poseł na Sejm w latach 1922-1927 z ramienia Chrześcijańskiego Zjednoczenia Narodowego. Przeciwnik dyktatury sanacyjnej. Za postawę antykomunistyczną zdjęty z katedry w 1948.