Dwieście lat razem. Część II. W porewolucyjnej Rosji - Aleksander Sołżenicyn

O czym opowiada książka?

Temat to niezbyt nowy: Żydzi wśród bolszewików. Tyle już o tym napisano. Kto potrzebuje dowieść, że rewolucja była nierosyjska czy „obca”, wskazuje na żydowskie nazwiska i pseudonimy, usiłując zdjąć z Rosjan winę za przewrót w roku siedemnastym. Natomiast wśród żydowskich autorów zarówno ci, którzy wcześniej zaprzeczali nasilonemu udziałowi swych pobratymców we władzy bolszewickiej, jak i ci nigdy udziału tego nie negujący – wszyscy jednomyślnie zgadzają się, że z ducha to nie byli Żydzi. To byli odszczepieńcy. Przystańmy na to i my. Ludzi należy sądzić według ich ducha. Tak, to odszczepieńcy. Jednakże i czołowi rosyjscy bolszewicy to nie Rosjanie z ducha, lecz często właśnie anty-Rosjanie, a już na pewno antyprawosławni; rozległa kultura rosyjska zniekształciła się w nich, przechodząc przez soczewki doktryny politycznej i politycznych rachub.
A może zapytać inaczej: ilu musi się zebrać przypadkowych odszczepieńców, aby utworzyć nieprzygodny już nurt? Jaka część nacji?
O rosyjskich odszczepieńcach wiemy, że było ich wśród bolszewików przygnębiająco, niewybaczalnie wielu.
A jak szeroko i aktywnie uczestniczyli w umacnianiu władzy bolszewickiej odszczepieńcy Żydzi?

Dzieło wybitnego rosyjskiego pisarza

Aleksander Sołżenicyn wiele lat spędził w więzieniach i łagrach, co w niezwykły sposób wpłynęło na jego twórczość literacką. Już w warunkach obozowych tworzył swoje pierwsze dzieła, które spisać mógł dopiero o wiele później. Największym dziełem pisarza okazał się „Archipelag Gułag”. Jego opublikowanie wiązało się z pozbawieniem Sołżenicyna obywatelstwa rosyjskiego – publikacja okazała się bowiem, świadectwem zbrodniczej działalności władz komunistycznych. W roku 1970 został odznaczony Nagrodą Nobla. Twórca przez wiele lat żył w Stanach Zjednoczonych, z których do Rosji powrócił dopiero w roku 1994.
Twórczość Sołżenicyna można określić jako przełomową, ponieważ tyczyła się ona spraw niewidzianych wcześniej w literaturze. Aleksander Sołżenicyn nie bał się w swoich dziełach poruszać kwestii związanych z prześladowaniem niewinnej ludności przez władzę. Jego książki wywołały szok na Zachodzie. Do najpopularniejszych jego dzieł poza „Archipelagiem gułag” należą: „Krąg pierwszy”, „Lenin w Zurychu” oraz „Jeden dzień Iwana Denisowicza”.